Zerwanie (franc. La rupture, włos. All’ombra del delitto) – francusko-włosko-belgijski film dramatyczny z 1970 roku w reżyserii Claude’a Chabrola, zrealizowany na podstawie powieści Charlotte Armstrong zatytułowanej The Balloon Man. Dubbing do filmu zlecony został przez Centralę Dystrybucji Filmów na potrzeby dystrybucji kinowej i był wyświetlany w polskich kinach w 1971 roku.
Fabuła[]
W pewien kwietniowy poranek mieszkaniec Brukseli, Charles Régnier, pod wpływem zbyt silnej dawki narkotyków wpada w szał, terroryzuje żonę Hélène, a swego czteroletniego synka unosi w górę i rzuca nim o ścianę. Po odwiezieniu dziecka do szpitala, Hélène nie wraca już do domu i postanawia wystąpić o rozwód. Zamieszkuje w pensjonacie sąsiadującym ze szpitalem. W tym czasie jej teść, Ludovic Régnier, który nigdy nie akceptował małżeństwa swego syna z Hélène (która zarabiała na życie tańcząc nago w kabaretach), postanawia uczynić wszystko, żeby prawnie uzyskać opiekę nad wnukiem. Wzywa więc syna jednego ze swych przyjaciół, zrujnowanego Paula Thomasa, i proponuje mu udział w interesach w zamian za znalezienie dowodu niemoralności Hélène. To właśnie potrzebne jest adwokatowi, żeby jego synową pozbawić opieki nad dzieckiem. Paul wynajmuje pokój w tym samym pensjonacie co Hélène i zdobywa jej zaufanie, podając się za nieuleczalnie chorego. Wymyśla skomplikowaną i nikczemną intrygę: podaje narkotyk niedorozwiniętej córeczce kierowniczki pensjonatu i usiłuje dowieść, że mała jest ofiarą anormalnych skłonności erotycznych Hélène. Pragnie doprowadzić do spotkania swej ofiary z dziewczynką w aucie, które porzuciłby na drodze po upozorowaniu wypadku. Hélène, która odkryła prawdziwe oblicze Paula, nie chce wsiąść do wozu. Tymczasem Charles, strzeżony i leczony przez rodziców, zrzuca matkę ze schodów i ucieka, żeby zobaczyć się z Hélène. Przybywa do pensjonatu i rzuca się na Paula, który zadaje mu śmiertelny cios sztyletem. Hélène, chwilowo odurzona podanym jej przez Paula narkotykiem, po odzyskaniu przytomności udaje się do szpitala, do uratowanego synka.
Źródło opisu: Filmowy Serwis Prasowy
Ekipa[]
Twórca | Funkcja |
---|---|
Studio Opracowań Filmów w Warszawie | Realizacja nagrań |
Zofia Dybowska-Aleksandrowicz | Reżyseria |
Krystyna Uniechowska | Dialogi |
Krystyna Uniechowska | Dźwięk |
Henryka Meldner | Montaż |
Tadeusz Simiński | Kierownictwo produkcji |
Obsada[]
Głos w dubbingu | Rola | Aktor w wersji oryginalnej | Próbka |
---|---|---|---|
Barbara Wrzesińska | Hélène Régnier | Stéphane Audran | |
Jerzy Molga | Paul Thomas | Jean-Pierre Cassel | |
Zdzisław Tobiasz | Ludovic Régnier | Michel Bouquet | |
Ewa Bonacka | Émilie Régnier | Marguerite Cassan | |
Andrzej Gawroński | Charles Régnier | Jean-Claude Drouot | |
Danuta Szaflarska | Pani Pinelli | Annie Cordy | |
Jerzy Tkaczyk | Pan Pinelli | Jean Carmet | |
Janusz Bukowski | Allan Jourdan | Michel Duchaussoy | |
Iga Cembrzyńska | Sonia | Catherine Rouvel | |
Włodzimierz Bednarski | Gérard Mostelle | Mario David | |
Henryk Łapiński | Doktor Blanchard | Angelo Infanti | |
Wanda Łuczycka | Panna Marino | Margo Lion | |
Alina Bukowska | Panna Clair | Louise Chevalier | |
Mirosława Morawska-Nałęcz | Panna Imbert | Maria Michi |
![]() |
Lista aktorów i realizatorów polskiej wersji została opracowana na podstawie archiwalnych informacji prasowych odszukanych, zgromadzonych i zarchiwizowanych przez Zbigniewa Dolnego, autora Historii polskiego dubbingu. |