Wojna i pokój (ros. Война и мир, Wojna i mir) – czteroczęściowy radziecki dramat kostiumowy w reżyserii Siergieja Bondarczuka, zrealizowany na podstawie powieści Lwa Tołstoja pod tym samym tytułem. Dubbing do niego zlecony został przez Centralę Dystrybucji Filmów na potrzeby dystrybucji kinowej. Część pierwsza (Андрей Болконский, Andriej Bołkoński) i druga (Наташа Ростова, Natasza Rostowa) wyświetlane były w polskich kinach w 1967 roku, część trzecia (1812 год, 1812 god) w 1968, a czwarta (Пьер Безухов, Pier Biezuchow) – w 1969. Film wielokrotnie wyświetlany był w telewizji i doczekał się kilku wydań DVD, wszystkie jednak emisje i wydania opatrzone były wersją lektorską.
Ta adaptacja klasycznej powieści Lwa Tołstoja, opublikowanej w latach 1868-1869 i opowiadającej o losach rosyjskiej arystokracji w burzliwej epoce napoleońskiej, została zrealizowana z oszałamiającym do dziś rozmachem. Powstawała przez pięć lat. Reżyser i zarazem odtwórca roli Bezuchowa Siergiej Bondarczuk mógł sobie na to pozwolić. Ten uznany aktor odniósł jako reżyser sukces w kraju i poza jego granicami Losem człowieka i był dobrze widziany na Kremlu. Według wielu źródeł, to czteroczęściowe widowisko to być może najdroższy film w historii, choć koszty jego realizacji trudno oszacować, także ze względu na wielkie zaangażowanie w produkcję radzieckich władz. Na planie pojawiło się ponad 120 tysięcy statystów, w scenach bitewnych wykorzystano kilkanaście tysięcy żołnierzy radzieckich oraz „bratnich” armii. Wojna i pokój zdobyła Oscara w kategorii najlepszy film zagraniczny. Sekwencje bitew pod Austerlitz i Borodino (zużyto tony materiałów wybuchowych) i pożaru Moskwy do dziś robią wrażenie swą potęgą i apokaliptyczną wręcz grozą. Jednak po premierze, nawet w rodzimym kraju, reżysera krytykowano za dość ilustracyjny sposób adaptacji dzieła Tołstoja, dokonywanej niejako „strona po stronie” i nierówny poziom aktorstwa. Bondarczuk niewzruszenie odpowiadał, że zamierzał uwypuklić „narodowego ducha powieści” i że „w żadnym razie nie chciał poprawiać Tołstoja”. Nie w pełni powiodło się przecież oddanie subtelności filozoficznych i psychologicznych Tołstojowskiej prozy, choć takie partie filmu jak scena balu i role niektórych aktorów – jak na przykład Wiaczesława Tichonowa (Stirlitz z Siedemnastu mgnień wiosny) jako księcia Bołkońskiego – bronią się po latach doskonale. Źródło: opis dystrybutora DVD
Lista aktorów i realizatorów polskiej wersji została opracowana na podstawie archiwalnych informacji prasowych odszukanych, zgromadzonych i zarchiwizowanych przez Zbigniewa Dolnego, autora Historii polskiego dubbingu.
