Płaszcz (włos. Il cappotto) – włoski komediodramat z 1952 roku w reżyserii Alberta Lattuady, zrealizowany na podstawie opowiadania Nikołaja Gogola pod tym samym tytułem. Dubbing do filmu zlecony został przez Centralę Dystrybucji Filmów na potrzeby dystrybucji kinowej i był wyświetlany w polskich kinach w 1957 roku. W maju 2015 roku film z zachowanym dubbingiem dwukrotnie wyświetlany był w Iluzjonie Filmoteki Narodowej w ramach cyklu „Alberto Lattuada”.
Jest zima. Śnieg spadł na niewielkie miasteczko, którym rządzi burmistrz, generał w stanie spoczynku, służbista i złośliwiec. Wszyscy go słuchają, a zwłaszcza biedny urzędniczyna Carmine, który przed burmistrzem drży bardziej niż inni. W czasie jednego ze spotkań rady miejskiej profesor Pighini oświadcza, że znalazł kawał marmuru świadczący o starożytności ich miasta. Natychmiast przedsiębiorcy budowlani chcą wykorzystać tę wiadomość. Kłótnia, która następuje, zostaje dokładnie spisana przez Carminego – sekretarza zebrania. Swą nieostrożność Carmine ma przypłacić wyrzuceniem z posady, ale zarówno radni, jak i przedsiębiorcy boja się, że Carmine za wiele wie o nich i zostawiają go na miejscu. Dzięki temu Carmine kontynuuje swe bezbarwne i smutne życie: biuro, dom – dom, biuro. Jednakże los na chwilę uśmiecha się do Carminego, który – otrzymawszy gratyfikację – może sobie kupić płaszcz, o którym marzył i nawet zatańczyć z Cateriną, którą skrycie kocha, mimo że jest ona kochanką burmistrza. Nawet w czasie tańca Carmine nie chce zdjąć swego wspaniałego płaszcza. Jednakże po balu, w ciemnej ulicy, zostaje okradziony. Wszystkie próby odnalezienia płaszcza spełzają na niczym. Carmine umiera z żalu, ale po śmierci mści się na tych, którzy go za życia skrzywdzili, ukazując im się w postaci upiora.
Źródło opisu: Filmowy Serwis Prasowy
Lista aktorów i realizatorów polskiej wersji została opracowana na podstawie archiwalnych informacji prasowych odszukanych, zgromadzonych i zarchiwizowanych przez Zbigniewa Dolnego, autora Historii polskiego dubbingu.
