Olimpiada w Tokio (jap. 東京オリンピック, Tōkyō orinpikku) – japoński film dokumentalny z 1965 roku w reżyserii Kona Ichikawy, dokumentujący zmagania podczas 18. Letnich Igrzysk Olimpijskich, które odbyły się w Tokio. Dubbing do niego zlecony został przez Centralę Dystrybucji Filmów na potrzeby dystrybucji kinowej i był wyświetlany w polskich kinach w 1966 roku.
Fabuła
Letnie Igrzyska Olimpijskie odbywające się w 1964 roku w Tokio były niezwykle ważnym wydarzeniem dla rządu japońskiego. Za sprawą Igrzysk Japończycy mogli pokazać, że podnieśli się po II wojnie światowej i zaprezentować nie tylko odbudowaną infrastrukturę, z której większość została zniszczona podczas wojny, ale też rozwijającą się ekonomię. Rząd japoński postanowił zrealizować dodatkowo film, który opiewałby ich sukcesy. Początkowo wyreżyserować miał go Akira Kurosawa, który za sprawą m.in. Piętna śmierci i Siedmiu samurajów był wówczas najbardziej rozpoznawalnym na świecie japońskim reżyserem. Znany był on jednak z chorobliwego dbania o każdy detal kręconych przez siebie filmów i całkowitego ich kontrolowania, domagał się wyreżyserowania również ceremonii rozpoczęcia i zamknięcia, na co nie zgodził się japoński rząd, który ostatecznie zatrudnił Kona Ichikawę. Forma jego filmu nawiązuje do kontrowersyjnego, ale zarazem przełomowego dyptyku Olimpiada nazistowskiej dokumentalistki Leni Riefenstahl – koncentruje się w nim bardziej na samych zawodnikach, tworząc artystyczny zapis Igrzysk, zaś pozostałe elementy, pożądane przez producentów, spychając na dalszy plan. Wobec tego Japoński Komitet Olimpijski zażądał od Ichikawy przemontowania filmu tak, żeby koncentrował się bardziej na ekonomicznej, historycznej i dziennikarskiej stronie wydarzenia i przygotowań do niego, efektem czego była wersja 93-minutowa.
Lista aktorów i realizatorów polskiej wersji została opracowana na podstawie archiwalnych informacji prasowych odszukanych, zgromadzonych i zarchiwizowanych przez Zbigniewa Dolnego, autora Historii polskiego dubbingu.
