Mahabharata (ang. The Mahabharata, franc. Le Mahâbhârata, niem. Mahabharata) – australijsko-belgijsko-duńsko-finlandzko-holendersko-islandsko-japońsko-norwesko-portugalsko-francusko-amerykańsko-brytyjsko-polska koprodukcja teatralna w reżyserii Petera Brooka, zrealizowana w formie trzyodcinkowego miniserialu. Dubbing do niego zlecony został przez Telewizję Polską, a prace nad nim rozpoczęły się 18 października 1991 roku. Premierowa emisja na antenie TVP2 miała miejsce pomiędzy 18 listopada z 13 grudnia 1992 roku.
Fabuła[]
Mahabharata jest niezwykłym dziełem literackim. Według samej Mahabharaty oraz zgodnie z tradycją, została spisana przez wielkiego wieszcza Wjasadewę około 5000 lat temu, bezpośrednio po wydarzeniach, które składają się na jej akcję. Epos ten uważany jest za jeden z dwóch fundamentalnych tekstów (obok Ramajany), na których opiera się kultura, tradycja i religia Indii, a jej poszczególne epizody wielokrotnie znajdowały swoje przedstawienie w rzeźbie, malarstwie, tańcu czy teatrze.
Mahabharata zawiera w sobie wszystko to, co tak fascynuje ludzi zachodu w kulturze Indii: duchowość, mistycyzm, świat bogów , demonów i joginów, wierzenia, miłość, erotyka, opisy bitew. Historia Mahabharaty została opisana na kanwie konfliktu dwóch gałęzi rodu Bharatów. Przedmiotem sporu jest tron Hasztinapury- stolicy Bharata-Warszy (tradycyjna nazwa Indii). Poprzez intrygi Kaurawowie skazali swoich kuzynów na wygnanie i bezprawnie sprawowali władzę w królestwie. Kulminacją historii jest wielka bitwa pod Kurukszetrą, w trakcie której giną Kaurawowie oraz prawie wszyscy biorący w niej udział żołnierze. Przed samą bitwą doszło do wypowiedzenia Bhagavat-gity (Pieśń Pana), której 700 wersetów, będących częścią Mahabharaty stanowi dla Hindusów najważniejszy i najświętszy tekst. W niej to Kryszna, który jest uznawany za samego Boga Wisznu, instruuje swojego przyjaciela Ardżunę (jeden z Pandawów) o naturze świata, prawie karmy, zasadach reinkarnacji oraz różnych systemach Jogi. Sama Bhagavat-gita doczekała się ponad 100 różnych tłumaczeń na język angielski oraz kilku na język polski.
Serial stanowi adaptację eposu, zrealizowaną przez reżysera teatralnego Petera Brooka w formie przedstawienia teatralnego z udziałem aktorów z Polski, Australii, Belgii, Danii, Finlandii, Holandii, Islandii, Japonii, Norwegii, Portugalii, Stanów Zjednoczonych, Francji i Wielkiej Brytanii.
Źródło opisu: Purana, własne
Ekipa[]
Twórca | Funkcja |
---|---|
Studio Opracowań Filmów w Warszawie | Realizacja nagrań |
Maria Piotrowska | Reżyseria |
Elżbieta Łopatniukowa | Dialogi |
Artur Karp | Tłumaczenie |
Jerzy Januszewski | Dźwięk |
Gabriela Turant-Wiśniewska | Montaż |
Halina Ryszowiecka | |
Mieczysława Kucharska | Kierownictwo produkcji |
Obsada[]
Głos w dubbingu | Rola | Aktor w wersji oryginalnej | Próbka |
---|---|---|---|
Tadeusz Borowski | Wjasa | Robert Langdon Lloyd | |
Jacek Czyż | Bhima | Mamadou Dioumé | |
Adam Ferency | Ganeśa | Bruce Myers | |
Andrzej Seweryn | Judhiśthira | Andrzej Seweryn | |
Wojciech Wysocki | |||
Krzysztof Kołbasiuk | |||
Wojciech Machnicki | |||
Aleksandra Kisielewska | |||
Marian Kociniak | |||
Jolanta Wołłejko | |||
Marek Bargiełowski | |||
Ryszard Nawrocki | |||
Marzena Trybała | |||
Ewa Telega-Domalik | |||
Andrzej Tomecki | |||
Andrzej Precigs | |||
Jerzy Bończak | |||
Włodzimierz Nowakowski | |||
Joanna Wizmur-Klimczuk | |||
Anna Gornostaj | |||
Dorota Dobrowolska-Ferenc | |||
Andrzej Ferenc | |||
Ryszard Łabędź | |||
Jerzy Dominik | |||
Ryszard Olesiński | |||
Marcin Sosnowski | |||
Marek Frąckowiak | |||
Tomasz Kozłowicz | |||
Sławomir Orzechowski | |||
Halina Bednarz | |||
Małgorzata Dropko-Fus | |||
Jacek Lisiecki | |||
Dominik Poręcki |
Linki zewnętrzne[]
- Mahabharata w bazie Filmwebu
- Mahabharata w Internet Movie Database (IMDb)