Louis de Funès, właśc. Louis Germain David de Funès de Galarza, ps. „Fufu”; ur. 31 lipca 1914 roku w Courbevoie, zm. 27 stycznia 1983 roku w Nantes) – francuski aktor filmowy i teatralny.
Życiorys[]
Był jednym z bardziej cenionych artystów tamtejszego kina w drugiej połowie XX wieku; filmy z jego udziałem od wczesnych lat 60. do 80. przyciągnęły do kin ponad 270 milionów widzów. Styl gry de Funèsa cechował się ekspresyjnością, szerokim zakresem mimiki twarzy, przesadną gestykulacją, grymasami, okrzykami, podskokami, zniecierpliwieniem, a także wyniosłością, samolubnością i specyficznym chodem. W 1980 został nagrodzony honorowym Cezarem za całokształt pracy aktorskiej.
W 1942 zdał egzamin wstępny do szkoły teatralnej René Simona. Dwa lata później otrzymał rolę w spektaklu L’Amant de paille. W 1946 zadebiutował na dużym ekranie, występując jako statysta w komedii Kuszenie Barbizona. Przez blisko dwadzieścia lat odgrywał w filmach role drugo- i trzecioplanowe. Swoją pierwszą ważną kreację, którą zwrócił uwagę krytyków, stworzył w komediodramacie Czarny rynek w Paryżu (1956). Sukcesem okazała się także sztuka teatralna Oscar (1959), w której zagrał rolę wiodącą. W latach 60. i 70., dzięki współpracy m.in. z reżyserem Jeanem Giraultem, wystąpił w wielu produkcjach, które przeszły do historii francuskiej komedii; wśród nich były m.in. Koko (1963), Żandarm z Saint-Tropez (1964; i kontynuacje z 1965, 1968, 1970, 1979, 1982), trylogia Fantomas (1964, 1965, 1967), Gamoń (1965), Sławna restauracja (1966), Wielka włóczęga (1966), Wielkie wakacje (1967), Mały pływak (1968), Hibernatus (1969), Jo (1971), Mania wielkości (1971), Rabin Jakub (1973), Skrzydełko czy nóżka (1976), Panowie, dbajcie o żony (1978) i Kapuśniaczek (1981).
Oprócz Francji, produkcje z udziałem de Funèsa cieszyły się dużym uznaniem w wielu krajach europejskich, m.in. w ówczesnym Związku Radzieckim. Znacznie mniejszą rozpoznawalność miały w krajach anglosaskich, z wyjątkiem komedii Rabin Jakub, nominowanej do Złotego Globu w kategorii dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Louis de Funès zmarł 27 stycznia 1983 w wieku 68 lat.
Źródło opisu: Wikipedia (treść udostępniona na licencji Creative Commons. Zobacz autorów artykułu).
Polski dubbing[]
| Rok | Tytuł | Rola | Polski głos | |
|---|---|---|---|---|
| 1960 | Kandyd, czyli optymizm XX wieku | Gestapowiec | Edmund Fidler | |
| 1962 | Diabelskie sztuczki | Vaillant (nowela 6.) | Edmund Fidler | |
| 1973 | Rabin Jakub | Victor Pivert | Artur Barciś |
Linki zewnętrzne[]
- Louis de Funès w polskiej Wikipedii
- Louis de Funès w bazie Filmwebu
- Louis de Funès w Internet Movie Database (IMDb)