(Dodano nową stronę „{{K|''Kremlowskie kuranty''}} {{Wer2}} {{Film |tytuł = Kremlowskie kuranty |obraz = Kremlowskie kuranty.jpg |oryginalny = Кремлёвские кура...”) Znacznik: sourceedit |
Nie podano opisu zmian Znacznik: sourceedit |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
{{Clr}} |
{{Clr}} |
||
== Ekipa == |
== Ekipa == |
||
| + | {{Tabela-ekipa}} |
||
| − | {|class="tabela sortable" width="100%" style="font-size:100%;" |
||
| − | !Twórca |
||
| − | !Funkcja |
||
|- |
|- |
||
|[[Studio Opracowań Filmów w Warszawie]] |
|[[Studio Opracowań Filmów w Warszawie]] |
||
Aktualna wersja na dzień 10:17, 15 maj 2016
|
Kremlowskie kuranty (ros. Кремлёвские куранты, Kriemlowskije kuranty) – radziecki dramat historyczny z 1970 roku w reżyserii Wiktora Gieorgijewa. Dubbing do filmu zlecony został przez Centralę Dystrybucji Filmów na potrzeby dystrybucji kinowej i był wyświetlany w polskich kinach w 1970 roku.
Fabuła
1920. Trwa jeszcze wojna domowa, szerzą się bunty, doskwiera głód. Wielu uczciwych inteligentów wzdraga się przed nawiązaniem kontaktu z władzą rewolucyjną. Angielski pisarz Herbert Wells spotyka w Moskwie inżyniera Zabielina, wybitnego specjalistę w zakresie energetyki, handlującego zapałkami na czarnym rynku. Zabielin jest zgorzkniałym pesymistą, twierdzi, że nadszedł koniec Rosji; wymownym symbolem krachu jest w jego oczach zamilknięcie kremlowskich kurantów. Masza, córka Zabielina, nie podziela poglądów ojca. Pracuje w organizacji niosącej pomoc głodującym z Powołża, a jej narzeczonym jest marynarz-rewolucjonista Sasza Rybakow. Dziewczyna zrywa jednak z Saszą, myśląc, że jest on sprawcą aresztowania jej ojca; nie wie, że rzekomy więzień został zaproszony do gabinetu Lenina. Lenin proponuje ciągle jeszcze nieufnemu Zabielinowi pracę nad planem elektryfikacji Rosji. Leninowski plan nie wszędzie napotyka dobre przyjęcie; sceptycyzmowi i niewierze Wellsa w tej sprawie Włodzimierz Iljicz przeciwstawia wizję przyszłej Rosji – zelektryfikowanej, uprzemysłowionej, silnej. Prace nad planem GOELRO posuwają się naprzód; Zabielin nie szczędzi wysiłków, jego komisarzem politycznym jest – pogodzony z Maszą – marynarz Rybakow. Program elektryfikacji Rosji zostanie przedstawiony Zjazdowi Rad, Lenin wraz z delegatami wysłucha naprawionych przez starego zegarmistrza kurantów, wydzwaniających melodię „Międzynarodówki”.
Źródło opisu: Filmowy Serwis Prasowy
Ekipa
| Twórca | Funkcja |
|---|---|
| Studio Opracowań Filmów w Warszawie | Realizacja nagrań |
| Maria Olejniczak | Reżyseria |
Obsada
| Głos w dubbingu | Rola | Aktor w wersji oryginalnej | Próbka |
|---|---|---|---|
| Ignacy Machowski | Władimir Lenin | Jurij Kajurow | |
| August Kowalczyk | Feliks Dzierżyński | Anatolij Falkowicz | |
| Tadeusz Białoszczyński | Anton I. Zabielin | Borys Liwanow | |
| Eugeniusz Robaczewski | Sasza Rybakow | Jurij Kamornyj | |
| Zofia Saretok | Masza Zabelinowa | Antonina Pilus | |
| Jan Ciecierski | Jegor Nikolski | Mark Prudkin | |
| Zdzisław Salaburski | Herbert Welles | Harry Liepins | |
| Jan Koecher | Zegarmistrz | Borys Pietkier |
|
|
Lista aktorów i realizatorów polskiej wersji została opracowana na podstawie archiwalnych informacji prasowych odszukanych, zgromadzonych i zarchiwizowanych przez Zbigniewa Dolnego, autora Historii polskiego dubbingu. |
Linki zewnętrzne
- Kremlowskie kuranty w bazie Filmwebu
- Kremlowskie kuranty w Internet Movie Database (IMDb)