Śmierć w Wenecji (włos. Morte a Venezia, franc. Mort à Venise) – włoski dramat filmowy z 1971 roku w reżyserii Luchina Viscontiego, zrealizowany na podstawie opowiadania Thomassa Manna pod tym samym tytułem. W polskich kinach wyświetlany w 1973 roku, dubbing opracowany został jednak dopiero w roku 1985 na zlecenie Telewizji Polskiej. Po jednej emisji Śmierć w Wenecji nigdy wiecej nie była już emitowana w telewizji w takiej wersji.
W wielu dziełach Luchina Viscontiego pobrzmiewają nuty znane z twórczości Thomasa Manna. W filmach Zmysły, Rocco i jego bracia, Lampart, Błękitne gwiazdy Wielkiej Niedźwiedzicy, Zmierzch bogów odnaleźć można klimat charakterystyczny dla powieści laureata nagrody Nobla. Ale dopiero zrealizowaną w 1971 r. Śmierć w Wenecji można nazwać filmową adaptacją opowiadania Thomasa Manna z 1913 r. pod tym samym tytułem. Akcja filmu toczy się w 1911 r. Chory na serce znany kompozytor austriacki Gustav von Aschenbach przyjeżdża do luksusowego hotelu na weneckim Lido, by odpocząć i podreperować swoje zdrowie. Ogarniająca go nuda i przygnębienie przywołują wspomnienia o rozczarowaniach i niepowodzeniach, jakich doznał w życiu. Pewnego dnia wśród hotelowych gości zauważa kilkunastoletniego chłopca. Jak się okazuje, Tadzio wraz z matką, trzema siostrami i guwernantką przyjechał z Polski na wakacje. Aschenbach jest zafascynowany niebywałą urodą chłopca. Tadzio staje się obiektem jego uwielbienia. W mieście wybucha epidemia cholery. Władze ukrywają ten fakt, ale Aschenbach dowiaduje się o zagrożeniu. Nie chce jednak opuszczać Wenecji, żeby nie stracić z oczu Tadzia. Dlatego nie powiadamia jego matki o grożącym niebezpieczeństwie, choć w ten sposób naraża całą rodzinę na śmierć. Reżyser dość wiernie przeniósł na ekran fabułę noweli Manna. Był jednak przekonany, że pierwowzorem postaci Aschenbacha był kompozytor Gustav Mahler, dlatego bohatera swego filmu uczynił kompozytorem (w noweli jest on niemieckim pisarzem). Wykorzystał również, w związku z tym, utwory Mahlera – III i V Symfonię – jako tło muzyczne filmu. Poprzez wprowadzenie retrospekcji rozbudował postać głównego bohatera, dopisując mu biografię, przy której konstruowaniu wykorzystał fakty z życia tego kompozytora. Źródło opisu: Filmweb (Rokubi)
Lista aktorów i realizatorów polskiej wersji została opracowana na podstawie archiwalnych informacji prasowych odszukanych, zgromadzonych i zarchiwizowanych przez Zbigniewa Dolnego, autora Historii polskiego dubbingu.
